Hallo allemaal,

Allereerst mijn excuses dat ik zo weinig op mijn blog heb geschreven. De weken zijn echt om gevlogen en we hadden zoveel te doen. Daarnaast kost alles in Ghana veel tijd en was het een eind reizen naar een internet cafe. Maar ik zou het met dit verhaal proberen goed te maken.

Ik heb echt een geweldige tijd in Ghana gehad. De kinderen zijn echt geweldig. Ze werken soms zo hard en vooral de oudsten hebben zoveel verantwoordelijkheid waardoor ze soms als zo oud lijken, terwijl ze nog maar 10 jaar oud zijn. Ik zie de Nederlandse kinderen van deze leeftijd niet elke ochtend het erf en het huis aanvegen en emmers water halen. 1 meisje van 10 jaar kookte soms zelfs een hele maaltijd voor 30 kinderen omdat er geen huis moeders waren. Daarnaast zorgde ze ook heel goed voor haar broertjes en zusje en kleine Kelvin van 1 jaar. Hij heeft geen broertjes en zusjes hier. De meeste kinderen hadden echter wel broertjes en zusjes en het was mooi om te zien hoe goed ze voor elkaar zorgden.

De kinderen in het weeshuis:

- Isaac (Jongen 10 jaar)

- Nancy (Meisje 4 jaar)
- Kelvin (jongen 1 jaar)
- Prince jongen 2jaar)
- Shibu (jongen 2 jaar) broertje van Abena (meisje 6 jaar) en Kweku (jongen 3 jaar)
- Ama (meisje 3 jaar) zusje van Mafia (meisje 3 jaar), Edmond (jongen 6 jaar) en Solomon (jongen, 9 jaar)
- Ma Lizzy (meisje 3 jaar) zusje van Deborah (meisje 9 jaar) en Joe Joe (jongen 4 jaar)
- Eva (meisje 4 jaar) zusje van Tetteh en Akotey (tweelingbroers 7 jaar) en Rita (meisje 10 jaar.)
- Nana Yaw (jongen 4 jaar) broertje van Kwame (jongen 9 jaar), Guideon (jongen 8 jaar) en Gloria (meisje, 12 jaar)
- Steven (jongen 5 jaar) is het broertje van Charity (meisje 10 jaar)
- Koby (jongen 2 jaar) broertjes van Michael (jongen 4 jaar) en Andrews (Jongen 6 jaar)

-Bismark (Jongen 3 jaar) broertje van Ebenezer (jongen 9 jaar) en Bright (jongen 11 jaar)

Broertjes Koby, Michael en Andrews hebben echt een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Ze waren nog maar een week in het weeshuis toen Claudia en ik daar aankwamen. Moeder was overleden en vader wou en kon niet voor ze zorgen. Kleine Koby had waarschijnlijk nog nooit blanke mensen gezien en stond te trillen op zijn benen. Michael en vooral Andrews zorgden zo goed voor hun kleine broertje, ze weken nooit van zijn zij. Ze sliepen met hem samen in 1 bed, ze verschoonden zijn luier, kleden hem aan en uit en tilden hem overal op en af. Ze hielpen hem echt overal mee. Met name Andrews kon daardoor niet echt kind zijn en leek wel zoveel jaren ouder dan zijn 6 jaar.

Doordat ik samen met Claudia de jongste kinderen verzorgde tijdens schooltijd heb ik langzaam het vertrouwen van kleine Koby gewonnen. Waar hij eerst begon te huilen en in elkaar kroop als ik hem probeerden aan te raken kroop hij langzamerhand steeds vaker bij mij op schoot. Ik weet nog wel dat een ander kind hem had geslagen en dat hij voor het eerst huilend op mij af kwam gerend en bij mij troost zocht i.p.v. bij zijn broertjes, terwijl zij gewoon bij hem stonden. Zij wisten zich hier ook even geen raad mee en renden achter hun kleine broertje aan. Ook op het strand was kleine Koby zo bang voor de zee. De hele middag heeft hij daarom bij mij op schoot gezeten in het zand en viel daar al snel in slaap, zo lief! Zijn broertjes konden nu echt kind zijn en genieten van de zee en het strand en spelen met de andere kinderen.

Let`s go to the beach, each!! Let`s go get away! Zingen de kinderen op weg naar het strand. Allemaal hebben ze hun mooiste kleren aan getrokken. Echt geweldig om te zien hoe enthousiast alle kinderen zijn met een simpel uitje naar het strand.

Met 2 auto`s voor maximaal 5 personen gingen we met 30 kinderen en 6 volwassenen op pad. Claudia en ik zagen het even niet meer zitten. Wij hadden gevraagd aan grote Koby (Ghaneze jongen van 20 jaar die in zijn eentje voor de kinderen zorgt) of hij voor ons taxi`s voor dit uitje wou regelen. Waarbij wij aan taxibusjes zaten te denken. Maar Koby verzekerde ons dat dit wel paste en met een beetje passen en meten en flink stapelen paste het ook nog! Ik zat met 3 kinderen voorin en ik vond het echt een prachtige ervaring. Zoiets maak je ook alleen in zo`n land als Ghana mee.

Mijn moeder had heel veel kleren gekocht en ik heb heel veel kleren gekregen van mijn nichtje Fe en collega Corine. Het was echt heel leuk om deze kleren uit te delen en de kinderen waren hier allemaal heel erg blij mee. Dankzij jullie had ik genoeg voor alle kinderen. 2 kleine meisjes die er vaak als 2 jongetjes bij liepen, hadden nu de mooiste meisjes kleren aan en zagen er zo schattig uit.Toen ik de eerste week de kleren uit gedeeld had dacht ik bij mezelf waar zijn al die kleren toch gebleven, maar toen wij met zijn allen naar het strand gingen kwamen al deze kleren ineens te voorschijn. Echt leuk om te zien hoe blij ze met hun nieuwe kleren zijn en hoe zuinig ze hier mee omgaan. Ik wil jullie hier namens alle kinderen heel erg voor bedanken!

1 van de moeilijke dingen aan het leven in Ghana vond ik dat de meeste Ghanezen hun afspraken niet nakomen. Als ze zeggen dat ze er om 9 uur zijn komen ze vaak pas uren later of helemaal niet. Ze beginnen ergens aan en gaan vervolgens weer iets anders doen, zonder het eerst af te maken. Beloftes zijn hier niet veel waard. Heel wat uren heb ik aan de telefoon gehangen om te zorgen dat werkmannen toch op kwamen dagen. Gelukkig is dit uiteindelijk grotendeels gelukt.

Wat hebben wij met het sponsor geld gedaan:

De muskieten netten van de kinderen zaten vol met grote gaten en sommige kinderen hadden niet eens een muskieten net. 2 kinderen zijn in de periode dat wij in dit weeshuis hebben gewerkt ook flink ziek geweest door Malaria. Claudia en ik hebben daarom van het sponsorgeld voor alle kinderen een nieuw muskietennet gekocht en we hebben ze allemaal individueel uitgelegd hoe zij deze moeten gebruiken.

Ook hebben Claudia en ik een flinke voorraad eten gekocht voor de komende maanden, waaronder 200 kilo bonen. Dit hadden de kinderen al een poos niet gegeten en de dag dat dit eten weer op tafel werd gezet waren alle kinderen helemaal blij. Toen ze mij zagen zeiden ze; ‘Lisa, look we have beans' met een grote glimlach op hun gezicht.

We hebben heel veel fruit gekocht dat Claudia elke dag samen met de kinderen heeft gesneden en heeft uitgedeeld. Alle kinderen stonden dan om haar heen om een stuk van dit lekkernij te bemachtigen, maar gelukkig was er meer dan genoeg voor iedereen.

Verder hebben we 250 kilo rijst gekocht, heel veel potten met tomatensaus, een grote zak plantain, palmolie, een zak meel, een zak suiker en natuurlijk ook veel lekkere dingen als koekjes, lolly`s en chips. Vooral de lolly`s met een fluitje vonden de kinderen prachtig.

Omdat er in dit weeshuis een chronisch te kort aan onderbroeken was hebben Claudia en ik een heleboel onderbroeken gekocht op de markt in Kasoa. Dus nu heeft iedereen weer elke dag een schone onderbroek aan. Ama die bijna nooit een onderbroek aan had, liet ons vanaf de dag dat we de nieuwe onderbroeken hadden gekocht elke dag heel trost zien dat ze er weer eentje aan had.

We hebben slippers gekocht voor bijna alle kinderen en voor de 5 jongste kinderen sandalen. Zij hadden namelijk geen schoenen en regelmatig als wij een stukje met ze liepen kregen ze dorens van planten in hun voeten en dat is geen pretje.

Voor alle meisjes hebben we hele mooie vlinder oorbelletjes gekocht.

Heel veel wasknijpers, want ook hier was een chronische te kort aan. En met 30 kinderen heb je elke dag heel veel was.

We hebben voor de komende weken genoeg wasmiddel en luiers gekocht.

Een bezem, borstels en een dweil, zodat de kamers van de kinderen ook goed schoongemaakt konden worden.

Nieuwe lepels en metalen kommen. Hiervoor was dit van plastic met allemaal afgebroken stukken eraan. Nu heeft elk kind een nieuwe die niet meer kapot kan gaan.

We hebben 2 verschillende schoolboekjes gekocht om de kinderen mee les te geven. Deze zijn al flink veel gebruikt. Dit weeshuis is namelijk net gestart met onderwijs. De vrijwilligers hebben dit op zich genomen. Een Nederlandse vrijwilligers had de kleuters t/m 6 jaar en een Ierse deed de kinderen van 6 t/m 12 jaar. Claudia en ik deden dan de 5 kleintjes van 1 en 2 jaar.

Claudia en ik willen heel graag het onderwijs voor deze kinderen verbeteren. We willen uitzoeken (samen met nog 2 andere vrijwilligers die ook in dit weeshuis hebben gewerkt en die zich nog steeds voor dit weeshuis inzetten) wat de beste manier is om het onderwijs voor deze kinderen te verbeteren. Claudia en ik hebben hiervoor nog 500 euro sponsor geld over. We willen of de kinderen allemaal naar school sturen of een privé leraar inhuren. Op dit moment is namelijk het niveau van deze kinderen echt verschrikkelijk laag en als dit zo blijft zie ik geen mooie toekomst voor ze.

Een paar keer nadat wij de was voor de kinderen hadden gedaan en opgehangen, knapte de waslijn en lagen alle kleren in het zand. Claudia en ik hebben daarom metalen waslijnen voor het weeshuis gekocht. Deze zijn met cement in de grond gezet.

Verder hebben wij cement gekocht om achter het huis te leggen. De kinderen wassen zich daar namelijk en moeten na het wassen eerst door het zand lopen om bij hun kamer te komen. Een dikke modder bende ontstond er daardoor en daar werden ze niet echt veel schoner van. Ook gaan ze cement leggen bij de waslijnen zodat er echt overal achter het huis cement ligt en als er iets op de grond valt is het niet gelijk vies. Helaas was dit nog niet helemaal af toen wij naar huis gingen. Merci onze gastmoeder hebben we daarom het geld gegeven om de werkmannen te betalen als dit af is. Zij zou er ook op toezien dat dit zo snel mogelijk af is.

Iedereen die een donatie heeft gedaan wil ik hierbij heel erg bedanken namens mijzelf, Claudia en de kinderen van het weeshuis! Dank zij jullie hebben we echt wat voor deze kinderen kunnen betekenen en kunnen wij de toekomst van deze kinderen veranderen.

Waterpomp

Dankzij Rob Nansink en Alba - Interseroh heb ik een waterpomp voor het weeshuis kunnen regelen. 90 meter is er in de grond geboord en vanaf nu hebben de kinderen elke dag schoon drink water.

Hiervoor hadden ze alleen een watertank dat gevuld kon worden met water dat gekocht moest worden in de grote stad.
Regelmatigwas hier geen geld voor, waardoor de kinderen zonder water zaten.
Ook zaten in de tank vaak dode beesten waardoor er regelmatig kinderen ziek waren door het drinken van dit water. Deze waterpomp hebben we ook opgedragen aan mijn lieve vader.

De volgende tekst staat op de waterpomp:

Donated by:

Alba-Interseroh

Lisa Boonstra & Family

In loving memory of

Marcel Boonstra

Tears for life for always

1959-2012

Het is zo fijn om te weten dat deze kinderen nu voor altijd schoon en genoeg drink water hebben.

Bedankt allemaal voor het lezen van mijn blog en alle reacties hierop. Dit vond ik erg leuk om te lezen. Ik ga nu proberen om zo snel mogelijk foto`s op mijn blog te zetten. Als dit vandaag niet meer lukt doe ik dit morgen.

Liefs Lisa